ถอดความเป็นภาษาไทยโดย Koratmember ยุทธศักดิ์ จันณรงค์
http://www.istockphoto.com/user_view.php?id=6663509
Stock Photography – By far the most profitable way to sell images online
Yuri arcurs….the world’s top selling stock photographer. www.arcurs.com
ถ่ายภาพสต๊อคขายออนไลน์อย่างมีประสิทธิภาพ โดย ยูริ อาร์เคอร์ส นักถ่ายภาพสต๊อคผู้มียอดขายมากที่สุดในโลก (แม้ว่าปัจจุบันนี้ยูริไม่ได้อยู่ในวงการไมโครสต็อกโดยตรงแล้ว แต่อิทธิพลและแนวคิดก็ยังมีประโยชน์ต่อสต็อกเกอร์รุ่นหลังเสมอ
Stock photography is about selling images, these days almost always online. More specifically, selling the license to use a photograph. Stock photographs end up in magazines, books, on webpages, as wallpapers, etc. With stock photography, a picture can be sold many times. This means the sale price can be relatively low but the quantity of sales high. Typically, the stock agency takes the bulk of the sale price and the photographer collects a royalty for the sale. As for why you should care–as a photographer’s collection of photographs gets bigger and bigger, this can turn into a full-time job. For some people like me, it can turn into a thriving business that employs over 40 staff members.
การขายภาพสต๊อคในปัจจุบันทำกันผ่านระบบออนไลน์ด้วยวิธีการให้อนุญาตใช้ ภาพด้วย ราคาที่ถูกแสนถูก เจ้าของภาพสามารถขายภาพดี ๆ ได้หลายครั้ง นักถ่ายภาพเมื่อถ่ายภาพไปเรื่อย ๆ จะมีภาพในคอลเลคชั่นเพิ่มมากขึ้นทุกวัน และต้องจำใจลาออกจากงานประจำรายได้สูงมาทำงานถ่ายภาพสต๊อคเต็มเวลาในที่สุด เช่น ผม(ยูริ)เป็นต้น ตอนนี้ผมมีทีมงาน 40 คน ที่ต่างก็ช่วยกันทำงานกันตัวเป็นเกลียว
This article is a beginners guide about stock photography and how you can enter the stock photography business and be successful in it. I’ll also warn you of some potential pitfalls you’ll want to watch out for..
บทความนี้เป็น ของฝากสำหรับนักถ่ายภาพผู้เริ่มต้นสนใจที่จะถ่ายภาพขายผ่านไมโครสต๊อก และต้องการประสบความสำเร็จในธุรกิจนี้ ผมมีเรื่องพื้นๆ ที่จะเล่าสู่กันฟัง เผื่อคุณ ๆ จะได้ระมัดระวังกันไว้
1. How does it work? – A beginners guide
The first barrier to pass once you have some images created is to sign up and actually get accepted as a contributing photographer at the most important agencies (list later). You may ask “hey, can’t I just sell the images on my own?” The answer is no, not if you want to make money. Really. There are a number of great agencies out there that you’ll want to try to get your photographs onto. However, this isn’t always so easy to get past the front door, because these agencies are strict. They don’t just let you fill up their servers with bad images, they want to make sure you are serious. They do that is in two ways:
1. Give you an entry exam. You have to submit test photos and/or pass a quiz.
2. Once you’re in, they give you upload limits detailing how many files you may upload based on your approval rating or sales.
The hardest entry tests to get through are on shutterstock or the Istock entry test and often you have to try more than once. The other tests are pretty easy.
1. งานแบบนี้เป็นไปได้แค่ไหน : คำแนะนำสำหรับผู้เริ่มต้น
ด่านแรกที่ คุณจะต้องผ่านไปให้ได้ก็คือ คุณต้องมีภาพที่คุณถ่ายมา(แหงมละ) เพื่อใช้ประกอบการลงทะเบียน จากนั้นเข้าสู่กระบวนการพิจาณาให้ได้รับการยอมรับเข้าเป็นนักถ่ายภาพสต๊อคใน ไมโครสต๊อกสำคัญ ๆ ที่จะกล่าวถึงภายหลัง คุณอาจสงสัยว่าคุณจะขายเองไม่ได้หรือ คำตอบคือไม่ ไม่ต้อง มีตัวแทนที่จะขายภาพให้คุณอย่างเป็นระบบมากมายหลายแห่ง ผมอยากบอกว่าการผ่านด่านแรกไม่ง่ายเสมอไป เพราะพวกตัวแทนเหล่านี้เขาเข้มงวดในคุณภาพของภาพถ่าย ไม่มีใครอยากให้ที่ว่างในเซอร์ฟเวอร์ราคาแพงโคตร ๆ มีรูปภาพห่วย ๆ บรรจุไว้หรอกนะครับ พวกเขาต้องการแน่ใจว่าคุณเอาจริงเอาจังกับธุรกิจ ดังนั้นก็เลยมีขั้นตอนและวิธีการ 2 อย่าง คือ
1. ดาบแรก ให้คุณทำแบบทดสอบ คุณต้องส่งรูปเข้าไปให้ดู หรือว่าผ่านแบบทดสอบข้อเขียน
2. ดาบสอง ถ้าคุณรอดจากดาบแรกไปได้ คุณจะพบกับการจำกัดจำนวนการอัปโหลดไฟล์ มือใหม่ก็น้อยหน่อย ถ้าภาพดี มีคุณภาพ ผ่านการยอมรับมาก ต่อไปคุณก็จะได้โควต้ามากขึ้น
ด่านแรกในโมโครสต๊อกที่ยากที่สุดอยู่ที่ shutterstock หรือไม่ก็ istock คุณอาจต้องสอบตกก่อนจะผ่านไปได้ ส่วนที่อื่น ๆ ง่ายมาก
2. Passing the entry test:
Digital mistakes that most often cause people to fail
Step one: passing that entry test! Here is where I urge you to have patience and take time to be sure you are creating technically correct photos. There are a number of common technical problems an image will be rejected for, and below I describe each of these in detail.
Digital Don’ts (aka, things that will make you fail your entry test or get lots of photographs rejected, get super frustrated and give up)
Many people fail their entry test, and it’s usually for the same basic technical reasons. If you make the mistakes I describe below, to a reviewer, it looks like you’ve been careless. If you are a professional photographer, especially a journalist, this is where you often fail. My tip? Don’t just go crazy on the forums and scream about how stupid stock photography is, read this first and learn why you were rejected. Work smarter, not harder. Learn from your rejections, and give the agencies what they want. Then you get what you want. Money and sales!
2. สอบให้ผ่าน
ดาบแรก การผ่านการทดสอบให้ได้
Many people fail their entry test, and it’s usually for the same basic technical reasons. If you make the mistakes I describe below, to a reviewer, it looks like you’ve been careless. If you are a professional photographer, especially a journalist, this is where you often fail. My tip? Don’t just go crazy on the forums and scream about how stupid stock photography is, read this first and learn why you were rejected. Work smarter, not harder. Learn from your rejections, and give the agencies what they want. Then you get what you want. Money and sales!
คน ที่มีกล้องถ่ายรูปดิจิตัลย่อมถ่ายรูปได้อยู่แล้ว แต่ที่ส่งภาพไปแล้วไม่ได้รับการยอมรับตั้งแต่ขั้นตอนการสอบเข้านั้นส่วนมาก จะเฟอะฟะด้วยเหตุผลเดียวกันตามที่ผมจะสาธยายต่อไป
ในสายตาของผู้ตรวจสอบ คุณจะเป็นพวกสะเพร่าซ้ำซาก ข้อเสนอของผมก็คือ คุณอย่าได้หัวเสียหงุดหงิดกับเรื่องคำตอบที่ได้จากไมโครสต๊อก คุณต้องปรับปรุงตัวเอง ทำงานอย่างฉลาด
ไม่ใช่ทำงานหนักแบบผู้ใช้แรงงาน เรามันพวกระดับมันสมอง คุณควรเรียนรู้จากคำปฏิเสธของไม่โครสต๊อก ทำในสิ่งที่ไม่โครสต๊อกต้องการ แล้วคุณจะได้สิ่งที่คุณอยากได้
"ค่าตอบแทนและยอดขายอู้ฟู่"
http://www.arcurs.com/microstock-agencies-an-overview-for-beginners
Fringing
Fringing problems as a result of chromatic aberration are very common. Chromatic abberation is a fancy way of saying the lens didn’t focus all colors to the same point. When this leads to a fringe, you’ll see slight lines of color (often purple or blue) on the borders of elements in your picture. Fringing problems are most visible when you push lenses and optics to extremes. For example, when using an ultra wide angle lens below 25mm or an ultra low F-stop below 2.0. Even great lenses will show signs of fringing when shooting high contrast too, such as shooting against a very bright background. Always look for fringing signs before submitting photographs to stock, because even the slightest fringe is reason enough for a rejection. There is a zero tolerance policy on this matter. Fringing is best removed by using a combination of the color replacement tool in photoshop or simply desaturating the problem area. Fringe is not only blue or purple, but can also be green, red and sometimes bright yellow. Do a google image search on “fringing examples” and you can get a visual of what I’m talking about.
ข้อผิดพลาดเรื่องสีเหลื่อม
เรื่อง นี้เป็นเรื่องคอมมอนมาก คำอธิบายก็คือเลนส์ของกล้องไม่สามารถโฟกัสหรือเก็บรายละเอียดของสีทุกสีได้ ในเวลาเดียวกัน อาการของมันก็คือคุณจะเห็นเส้นบาง ๆ สีต่าง ๆ ส่วนมากมาในสีม่วงหรือสีน้ำเงิน บางทีก็เป็นสีเทอร์ค๊อย ปรากฎตามขอบของวัตถุในภาพของคุณ มักจะเกิดขึ้นตอนที่คุณใช้เลนส์ซูมแบบกว้างสุด สมมติคุณใช้เลนส์อัลตร้าไวด์ต่ำกว่า 25 มม. หรือมุมกว้างสุด หรือว่าใช้รูรับแสงแบบกว้างสุดต่ำกว่า 2 อาการนี้แม้แต่เลนส์อภิมหาแพงก็ยังเป็นเมื่อใช้ถ่ายฉากที่มีความเปรียบต่าง แสงมาก หรือว่าไฮคอนทราส เป็นต้นว่าถ่ายย้อนแสง ถ่ายแบบฉากหลังสว่างกว่าวัตถุ ถ้าคุณได้ภาพแบบนี้มาให้พิจารณาให้ดี เพราะแม้ภาพนั้นจะมีสีเหลื่อมนิดเดียวก็จะถูกใช้เป็นเหตุผลในการปฏิเสธได้ ถ้ามีก็จัดการแก้ไขเสียในโปรแกรมโฟโตชอป สีเหลี่อมนี้ไม่ได้มีแค่สีม่วงกับน้ำเงินเท่านั้น มันอาจมาสิงสถิตในรูปของสีแดง เขียว เหลืองก็ได้ ลองค้นคำว่า “fringing examples” ในกูเกิ้ลดูแล้วคุณจะเห็นภาพที่ผมพูด
ผม(ยุทธศักดิ์) ได้ส่งภาพสีเหลื่อมเทอร์ค๊อยที่ได้รับการแก้ไขแล้วไปสอบที่ iSock ก็ผ่านด้วยดี ขอบคุณยูริ
Moiré
Moiré is form of chromatic aberration that appears on textures. Moiré appears when the digital camera has to interpret the real word into square pixels. Because the real world does not consist of small squares we do not see such problems in the world around us very often, but when we have to see the world through a sensor, patterns will appear much more readily between these squares. (Have you ever been reading the newspaper and seen an image that has a tiny pattern of dots throughout it? This is moiré and it is quite irritating.) Moiré can be avoided by choosing the right kind of clothes for your models–this really is a matter of fabric type and the way that the light hits it. Often small amounts of fringe will also be visible where the moiré is, making the problem even bigger. The best way to handle it is to desaturate the whole fabric and then artificially re-color it with a couple of color balance layers. Some cases of moiré are too strong and cannot be saved. Moiré is a clear-cut rejection reason.
http://www.arcurs.com/microstock-agencies-an-overview-for-beginners
มัวร์
มัวร์ เป็นอาการสีเหลื่อมอีกแบบหนึ่ง ภาษาไทยคงบอกได้ว่าเป็นอาการขอบหยักที่ปรากฎบนพื้นผิวเรียบ เกิดเมื่อกล้องดิจิทัลพยายามเก็บรูปทรงในธรรมชาติตามแบบของดิจิทัลที่จะเก็บ ภาพไว้ในพิกเซลแบบสี่เหลี่ม หรือกี่เหลี่ยมก็แล้วแต่ เนื่องจากของจริงในโลกของความเป็นจริงไม่ใช่การเอาทรงเหลี่ยม ๆ มาต่อกัน ถ้าเรามองวัตถุในสายตาของเซ็นเซอร์ เราก็จะเห็นภาพในลักษณะของจุดเล็ก ๆ ต่อกันเป็นรูป ลองใช้แว่นส่องพระส่องดูรูปภาพจากหนังสือพิมพ์ คุณจะเห็นจุด ๆ เหล่านี้ต่อกันเป็นภาพ อาการมัวร์ป้องกันได้โดยการเลือกใช้เสื้อผ้าให้กับนายแบบนางแบบให้เหมาะสม (ยิ่งน้อยชิ้นยิ่งดี หุ หุ) เพราะเป็นเรื่องของแสงที่ไปกระทบกับผ้าบางชนิด ทำให้แสงกระทบแล้วสะท้อนมาที่กล้องไม่เสมอกัน สร้างปัญหาได้ไม่มากก็น้อย ถ้ามันเกิดขึ้นแล้วก็ลองแก้ไขด้วยซอร์ฟแวร์ โดยใช้การ desaturat re color อาการมัวร์เป็นเหตุผลที่เหมาะสมต่อการปฏิเสธภาพของคุณ
http://www.arcurs.com/microstock-agencies-an-overview-for-beginners
Compression mistakes and artifacts
Artifacts appear as a result of compression and over-sharpening. When editing a picture in photoshop, if that pictures is a Jpg and not a Tiff file compression will appear every time you save the file. If you save and re-save too much, you will get artifacts on that file. Artifacts are another clear rejection reason. Edit in Tiff 8bit and only save to Jpg 12-11 just before uploading to a stock agency. Some cameras of low quality will create artifacts straight from the camera and should be avoided. The older versions of Camera RAW for photoshop also created artifacts when developed from RAW and into Tiff. It is highly problematic if your developing software creates artifacts even before the file is saved. This was the case for the older versions of Camera RAW and lightRoom. Artifacts can be blurred down with a gaussian blur of 0.3. If the artifacts are still visible after the blur, then do it again, but don’t go to 0.4 or 0.5 because then the image will look like it was out of focus.
ข้อผิดพลาดในการบีบอัดและการเร่งคุณภาพ
Artifacts เกิดเมื่อเราใช้ซอร์ฟแวร์เกินขนาดเพื่อเพิ่มความคมชัด คือเมื่อเราทำการปรับแต่งภาพด้วยโฟโตชอป ถ้าเป็นภาพ jpg ไม่ใช่ tiff นะครับ อาการบีบอัดข้อมูลก็จะปรากฎออกมาทุกครั้งที่เราเซฟไฟล์ ถ้าเรายิ่งเซฟแล้วเซฟอีก คุณก็จะได้ Artifact เป็นของแถมทุกครั้ง นั่นคือข้อมูลจะหายไปทุกครั้งที่เซฟไฟล์ เพราะมันบีบอัดและตัดข้อมูลนะครับ จำไว้เลย ถ้าส่งไปไมโครสต๊อกก็จะถูกระบุไว้ในข้อความปฏิเสธ ถ้าคุณอยากแต่งภาพมาก ๆ ให้แต่งในไฟล์ Tiff 8bit แล้วเซฟเป็น Jpg 12-11 (เป็นไงฟระ) ก่อนจะอัปโหลดไปให้ผู้ตรวจสอบพิจารณา กล้องคุณภาพต่ำให้ artifact มาตั้งแต่ในกล้องเลย บางรุ่นให้ตอนแปลงจาก RAW หรือว่าเกิดตอนนำภาพเข้าไปทำงานในโปรกแรมรุ่นเก่า ๆ อาการนี้แก้ได้โดยใช้ plugin gaussian blur 0.3 ถ้าแก้ที่เดียวไม่หาย ก็ทำซ้ำอีก โดยใช้ค่า 0.4 0.5 ไปเรื่อย ๆ ผลออกมาก็จะเหมือนว่าจุดที่เป็นปัญหานั้นอยู่นอกระยะโฟกัส หุ หุ ถ้าทำได้แนบเนียนผู้ตรวจสอบก็จะเชื่อเรา
http://www.arcurs.com/microstock-agencies-an-overview-for-beginners
Banding problems
Banding is another definitive rejection reason and one that even professional stock photographers often simply forget about. I just recently had a file rejected for banding because it slipped my mind. Banding happens when there is not enough color information in the picture to create a smooth gradient between two colors. Banding problems are only visible on simple (non-texture, not-in-focus) areas. Some colors are better at creating banding problems than others. Orange to red, bright blue to white, bright blue to darker blue, dark green to green are all trouble maker color gradients and it’s here that you’ll find 80% of your banding problems. Banding is a huge problem for a digital photograph. There really is no fix for it. Even for a person like me who has spent four to six hours per day in photoshop for the last four years it is not easy to fix banding. Normally my assistant and I will try to do a photoshop replace of the problem area with a similar area from another picture, so it’s quite a big operation. Banding is normally avoided completely if you do not over saturate and do not overuse color balance. If you use the “levels” tool this will create enormous banding problems, so don’t do that.
อาการเสียศูนย์ของการไล่ระดับสี (บางที่เรียกว่า posterlize : ยุทธศักดิ์)
ผม(ยู ริ) เคยถูกปฏิเสธภาพด้วยข้อหานี้มาเมื่อเร็ว ๆ นี้เอง ก็เพราะความเฟอะฟะ สะเพร่าในเรื่องง่าย ๆ ที่จริงก็เป็นกันทุกคนนะครับเรื่องแบบนี้ ธรรมดามากเลย อาการไล่ระดับสีไม่ราบเรียบนี้ หรือว่าสีกระโดด หรือว่าสีเป็นขนมชั้น เกิดจากการที่ข้อมูลของสีสองสีมันต่างกัน คือจากสีอ่อนไปสีแก่ เป็นปัญหาถาวรที่เกิดกับกล้องดิจิทัลก็ว่าได้ เกิดได้ทุกที่ ทุกคน แม้แต่ผม(ยูริ) ที่ทำงานกับโฟโตชอปวันละสี่ถึงหกชั่วโมงต่อวันนับย้อนหลังไปห้าปี ผมก็ว่าไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะแก้ปัญหานี้ ผมและผู้ช่วยเคยแก้ไขโดยการก้อปสีจากภาพอื่นมาลง แต่มันก็เป็นงานช้างเกินไป ถ้าจะป้องกันไว้ก็ให้ใช้ Saturate น้อยลง และอย่าใช้ color balance เกินขีดจำกัด ยิ่งเรื่อง levels ก็ระวังให้จงหนัก ที่จริงก็ป้องกันได้ตั้งแต่ตอนถ่ายแล้วละ(ผม ยุทธศักดิ์
4. What to shoot, what sells
Once you start selling you will also start to see some patterns in what people like to buy. To make a very long story short, people buy pictures within the big industries of the world. For example, medical pictures sell generally well and that is because the medical industry is big and needs a lot of images. Images of wellness and spa related shoots also sell well and again is an example of another big industry. Have this in mind when you are planning your shoots and try to include images that are targeted to an industry instead of just shooting blindly.
This article describes what sell and niches of selling images:
ผมลัดมาตรงนี้ก่อนนะ ผมชอบ (ผมมีปัญหาอยู่ตอนนี้ : ยุทธศักดิ์)
เมื่อคุณสอบผ่านเป็นนักถ่ายภาพส่งไมโครสต๊อกและเริ่มขายภาพได้ คุณก็ต้องมองหารูปแบบ แนวทาง ของภาพที่คุณจะถ่าย เพื่อให้เรื่องยาวกลายเป็นหนังสั้น ผมบอกว่า คนที่เขาซื้อภาพเนี่ยเขาเอาภาพไปใช้ในงานอุตสาหกรรม อะไรที่มีการซื้อขายกันเยอะ ๆ ก็เป็นอุตสาหกรรมแหละ ยกตัวอย่าง ภาพที่ตอบสนองวงการแพทย์และสุขภาพได้จะขายดีแน่นอน เพราะมันเป็นอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ และที่สำคัญภาพมากเท่าไหร่ก็ไม่พอสักที ธุรกิจความงาม สปา ก็เป็นอีกตัวอย่างของอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ แค่นี้ก็น่าจะทำให้คุณถ่ายภาพขายได้อย่างมีจุดหมายปลายทาง ดีกว่าถ่ายตามใจตัวเองแล้วก็ขายไม่ได้
Unsharp or shaken files
Now it really comes down to skill. There is a reason why I always shoot on a monopod and that is because of focus. I have a reputation in the stock industry of being insanely obsessed with focus and I really go to extremes to create super crisp files. Here are the rules for a how a picture should be in focus: Focal point should be on the front eyelid, not the eyebrow and not the back eye. Focus is ok if you can separately count eyelid hairs and distinguish them from each other. Remember some lenses will simply not be as sharp as others. The golden rule is if you can separate eyelid hairs from each other, you’re in business. On pictures of people that are far away this is not possible so just try to execute good judgement. If the image shows the least bit of of shaking, this is not acceptable. A shaken picture is a photographer’s mistake and will be rejected. Some images are intentionally motion-blurred to illustrate action and speed and this is ok, but I would not send such files for your test- evaluation. Forget about trying to save an image with adding sharpening. A good inspector can spot it a mile away and your image will be rejected for the reason of being “overfiltred” or “oversharpend”.
http://www.arcurs.com/microstock-agencies-an-overview-for-beginners
โฟกัส ภาพไม่คมหรือว่าภาพสั่นกันแน่
ทักษะครับทักษะเนื้อ ๆ แน่นอนคุณเห็นผมปรากฎตัวพร้อมกับโมโนพอดในการทำงานทุกครั้ง ตั้งแต่ผมเป็นต๊อกเกอร์ ผมก็คลั่งกับการถ่ายภาพคม ๆ เป็นอย่างมาก หลักการก็คือผมจะวางจุดโฟกัสไว้ที่เปลือกตา ไม่ใช่ที่คิ้วหรือว่าที่ลูกตานะครับ การโฟกัสจะโอเคถ้าเราสามารถนับขนตาของแบบได้ และแยกแยะเส้นขนตาว่าเส้นไหนเป็นเส้นไหนได้ จำไว้อย่างนะครับเลนส์บางตัวก็ไม่คมเท่ากับตัวอื่น ๆ กฎเหล็กของผมก็คือ ถ้าคุณแยกเส้นขนตาได้ คุณก็เข้าสู่ธุรกิจนี้ได้ แต่ถ้ าคุณยืนถ่ายห่างจากแบบมากจนสุดจะนับเส้นขนได้ ก็ขอให้ใช้วิจารณญาณขั้นสูงกันเอาเอง ถ้ารูปภาพที่ส่งไปตรวจมีอาการสั่นแม้แต่นิดเดียว ก็จะไม่ได้รับการยอมรับนะครับ ภาพสั่นเป็นความบกพร่องของนักถ่ายภาพเต็ม ๆ และควรก้มหน้ารับการปฎิเสธ ภาพบางภาพก็ตั้งใจให้มีอาการโมชั่นเบลอเพื่อแสดงการเคลื่อนไหว แบบบนี้โอครับ แต่ผมว่าคุณอย่าส่งภาพแบบนี้ไปสอบดีกว่านะครับ แล้วก็ลืมเรื่องการเพิ่มความคมให้กับภาพด้วยโปรแกรมคอมพิวเตอร์ พวกนักตรวจสอบภาพจะมองเห็นมันตั้งแต่คุณอยู่วังน้อยโน่น พอคุณส่งภาพมาถึงสนามหลวงมันก็โดนปฏิเสธพอดี แล้วคุณก็แฮ่ว กลับบ้านมือเปล่า
http://www.arcurs.com/microstock-agencies-an-overview-for-beginners
Visible Photoshop filters
(aka Flickr style over-photoshopping, deviant looking images… We are professionals…please, back away from the crazy artsy photoshop tricks.. )
Our buyers want images that are perfect and that they can print right away without any problems. This means no fancy flickr filters and deviant “baby retouching”. You should know that 99% percent of all images on flickr and deviant art would be rejected if they were submitted to a stock agency. They are simply what we call “baby photoshopped” – Showing too many signs of too many ambitious tricks and retouching efforts. By far the most overused effects would be diffusion glow or the hard light blending option on a denatured background layer. Yuck. Upload plain images. The inspectors will see an overly retouched or filtered image as an attempt to hide insufficient photographer skills. Don’t do it. This aspect is where most people get their rejections and also where they become the most angry. Just try to remember, this is the big league, harder than traditional stock (Getty images), harder than photography school, harder than what your mentor used to say and definitely harder then Flickr and DeviantArt.
จุดตำหนิจากการใช้ซอร์ฟแวร์แก้ไขภาพ
พวกเรา(ผู้ตรวจสอบภาพ)เป็นมืออาชีพที่ไม่ธรรมดา กรุณอย่าส่งภาพที่ใช้ลูกเล่นของโปรแกรมโฟโตชอปมาให้เราดู นี่คือคำพูดที่ใช้ประกอบภาพที่่ถูกปฏิเสธมาจากไม่โครสต๊อก ความหมายก็คือ ลูกค้าของพวกเราต้องการภาพที่สมบูรณ์แบบ สามารถนำไปตีพิมพ์ได้อย่างไม่มีปัญหา ปราศจากการเบี่ยงเบน ปกปิดข้อบกพร่องของภาพด้วยฝีมือการรีทัชแบบเด็ก ๆ อ่อนหัด คุณก็ทราบดีว่าภาพ 99% ที่ตบแต่งด้วยโฟโตชอป จะถูกปฏิเสธ เราเรียกว่าภาพเด็กอ่อนหัด ถึงแม้ว่าคุณจะใช้เทคนิคมโหฬารปานใด หรือมีการใช้ฟิลเตอร์และคำสั่งเปลี่ยนแปลงภาพ รวมทั้งพื้นหลังด้วย เพราะผู้ตรวจจะเพ่งเล็งว่าคุณได้ปกปิดข้อบกพร่องอะไรไว้หรือเปล่า (หุ หุ ไทยต๊อก เล่นกันเละ เปลี่ยนกันแหลก ขายดิบขายดี) เพราะงั้นกรุณาส่งภาพแบบสะอาด ๆ พึงระลึกไว้เสมอว่าเรากำลังรนหาที่ วงการนี้เต็มไปด้วย เสือ สิงห์ กระทิง แรด เป็นมากกว่าสต๊อกภาพทั่ว ๆ ไป อย่าง เก๊ตตี้ มากกว่าห้องเรียนถ่ายภาพ สาหัสสากรรจ์เกินจะบรรยาย ถ้าจะว่าไปเว็บไซต์อย่าง Frickr หรือว่า DeviantArt มันคือของเล่นเด็กประถมไปแล้ว
Boring content
Make sure you think about what good stock photography is. Uninteresting content is things like images of pigeons, pets, trees, house utensils, fancy arty images in black and white, statues, public buildings, animals from a zoo, sunsets, waterlines, things around the house, computers, etc. The inspectors have seen it all.
Do them a favour and present something great.
ภาพที่น่าอิดหนาระอาใจ
คิดเสมอนะครับว่าภาพสต๊อคที่ดีควรเป็นอย่างไร ตัวอย่างภาพที่ไม่น่าสนใจก็ เช่น ฝูงนกพิราบ สัตว์เลี้ยง ต้นไม้ ถ้วยโถโอชาม ชุดแฟนซีสีขาวดำ รูปปั้น อาคารในที่สาธารณะ สัตว์ที่อยู่ในสวนสัตว์ พระอาทิตย์ตกดิน กระแสน้ำ ร่องน้ำ สิ่งของ ขยะรอบ ๆ บ้าน คอมพิวเตอร์ พวกผู้ตรวจสอบภาพเคยเห็นของพวกนี้มาหมดแล้ว และอยู่กับมันตลอดเวลา คิดดูว่าถ้าเป็นคุณจะเซ็งขนาดไหน หาภาพต๊อกที่ทำให้พวกเขามีชีวิตชีวา ที่คนหนึ่งเห็นแล้วเรียกคนอื่น ๆ มาดู มาช่วยคอมเม้นท์ว่าควรจะให้เรทภาพของคุณเท่าไรดี
A note on quality
Why to be careful with your submissions
When Getty bought Flickr, only 6000 images were transferred to be put for sale on Getty and this was out of millions and millions of images. 6000 images is less then one fifth of my own private collection of stock images so obviously, it is not easy to get image online on stock agencies. The good news is that once you know about the technical mistakes and how to fix them, not only have you become a much better technical photographer but you can also produce digital images that no art director in the world can criticize. Perfect images that no client can push back for technical reasons. When you look at my portfolio the images here are done within the above rules and that puts a lot of limitations on what I can do. I can’t go crazy and photoshop an image to the sky, because that would not be a stock image and it would get rejected.
Okay I’m IN. Now what?
เล็กน้อยเกี่ยวกับคุณภาพ ทำไมคุณต้องพิถีพิถันกับการส่งภาพไปตรวจนักหนา
ตอนที่เก็ตตี้ใช้ระบบฝากภาพแบบ Flickr มีภาพเพียง 6000 ภาพที่ถูกขายผ่านเก๊ตตี้ จากภาพทั้งมวลเป็นล้านภาพ จำนวนหกพันภาพเป็นจำนวนเพียงหนึ่งในห้าของภาพส่วนตัวของผม(ยูริ)ในต๊อกนะ ครับ เพราะตะก่อนการส่งภาพขายผ่านเอเย่นออนไลน์เป็นเรื่องที่ยากและลึกลับ ข่าวดีตอนนี้ก็คือว่าเมื่อคุณรู้และเข้าใจความผิดพลาดทั้งของตัวเองและของคน อื่นได้ ทราบวิธีบำบัดมันได้ คุณก็จะเป็นนักถ่ายภาพผู้สามารถ ที่ไม่มีผู้กำกับภาพคนใดในโลกดิจิทัลจะมาวอแวอะไรเอากับคุณได้ ภาพสมบูรณ์แบบไร้ที่ติที่ใครดูแล้วก็ไม่อยากจะพลาดโอกาสเป็นเจ้าของบ้าง คุณดูภาพของผมในพอร์ทสิ ที่ทำตามกฎเกณฑ์ตามที่กล่าวมาแล้ว ซึ่งเป็นเรื่องที่จำกัดความสามารถผมพอดู แต่ผมก็ไม่เสียสติพอที่จะเอารูปของผมไปแปะบนท้องฟ้า เพราะว่ามันไม่ใช่ภาพสต๊อคถ้าจะทำแบบนั้น และมันก็จะโดนปฏิเสธ โอเค ผมทำแบบนี้ในธุรกิจนี้ แล้วไง
After you have passed the entry exam the rest is not so hard and basically looks like this:
หลังจากคุณผ่านการทดสอบจากไมโครสต๊อกแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยยากเย็นแสนเข็ญก็จะกลายเป็นเรื่องพื้น ๆ คุณจะปลอดโปร่งสบายใจมากเลย
Produce content – Upload and Submit for review – Watch the sales
เอาละใส่เนื้อหาคำพูดคำจาตามวิถีทางไม่โครสต๊อกเข้าไป ส่งไปรับการตรวจ แล้วก็รอดูยอดดาวน์โหลด
3. Producing content การสร้างเนื้อหาสาระสำหรับภาพสต๊อก
The hardest part about shooting stock photography is coming up with creative ideas that will sell. I often get the question: “So how do you decide what to shoot?, do you just go out and shoot something?”. The answer to this is actually, yes. However, I never go out and “just” shoot, without some idea in the back of my head of what kind of imagery I plan on bringing home. In the olds days I would work with what we call a shootplan or a shotlist, with exact ideas that I would try to portray. Today my shootplan is almost empty and I shoot much more freely. I use the environment around me to get inspiration. If the location I am at has a chimeny I include that in the shoot, if the model is a gymnast I include acrobatics in the shoot.
การสร้างเนื้อหาเป็นส่วนที่ยาก ที่สุดในการถ่ายภาพสต๊อก มันมาจากความคิดสร้างสรรค์เพื่อมุ่งหวังยอดขายโดยแท้ ผมมักได้รับคำถาม เอาละ ยูริ คุณหาวิธีถ่ายภาพเนื้อหานี้ได้อย่างไร แบบว่าคุณเดินดุ่ย ๆ ไปข้างนอก แล้วไปกดชัตเตอร์มา งั้นหรือเปล่า คำตอบก็จะเป็น ครับใช่ โดยนัยผมตอบได้ตรงคำถาม แต่ที่ผมทำจริง ๆ ไม่ใช่แค่นั้น คือถ้าเป็นสมัยก่อนผมจะพกพารายการที่ต้องถ่ายไปด้วย จะเป็นรายการภาพที่ผมอยากได้และไตร่ตรองไว้ก่อนอย่างดี แต่ทุกวันนี้ผมมีอิสระเสรีมากขึ้น ผมใช้สิ่งแวดล้อมเป็นตัวสร้างแรงบันดาลใจให้สร้างเนื้อหา ถ้ามันมีพวกวัตถุพวกปล่องไฟ ผมก็จะเอามันใส่ไปในภาพด้วย ถ้านางแบบของผมเคยเรียนยิมนาสติกมา ผมก็จะให้เธอแสดงผาดโผนนิดหน่อย แล้วก็ถ่ายรูปไว้ ฟังดูดีไหมครับ
I simply take “in” the environment and use it. The big advantage of shooting like this is that it pays much better because I find myself not just duplicating what others have done before me (and probably have done better too).
So here is how I prepare: I work with storyboard (a script basically) and plan props, locations and models around the script. Then when I arrive on set, I use the storyboard to keep track of time, sets, ideas, concepts, but other then that freestyle my way out of it. This style of shooting only works if you are highly productive and shoot a lot. If you freestyle and take your time, you will not go home with a lot of shots. Also this style requires knowledge about what sells and how to shoot it.
Here are two articles about shooting style that my readers really liked:
Here are two articles about shooting style that my readers really liked:
The I-Spy Method
Stock buyers are Geeks – Are you?
ผมใช้วิธีทำตัวกลมกลืนกับสิ่งแวดล้อม ความท้าทายแบบใหม่ที่ผมพบทำให้ต้องเตรียมพร้อม เพราะผมจะรู้ในทันทีว่าสถานที่หรือสถานการณ์ดี ๆ แบบนี้ เคยมีคนอื่นถ่ายภาพดี ๆ ได้มาแล้ว อาจจะดีกว่าผมด้วยซ้ำ และนี่คือวิธีการที่ผมรับมือกับมัน เล่าถึงเมื่อก่อนตอนเป็นสต๊อกเกอร์ฝึกหัด ผมจะทำงานไม่ได้เลยถ้าไม่มีสคริปต์หรือสตอรี่บอร์ด ไม่มีแผนผังของประกอบฉาก แล้วมีตุ๊กตุ่นที่แทนตัวแบบวางอยู่รอบตัว ผมใช้สตอรี่บอร์ดเป็นตัวคุมเวลาทำงาน การติดตั้งฉาก แนวคิด ความคิดรวบยอด หลังจากนั้นก็ทำงานไปตามที่กำหนดไว้แบบสบาย ๆ วิธีแบบนี้ไปด้วยดีกับโครงงานที่มีทุนมากหน่อย แล้วคุณก็ต้องถ่ายภาพเยอะ ๆ ในทางกลับกันถ้าคุณทำตัวตามสบายไม่โดนบีบรัดด้วยเวลา ทำงานแบบฟรีสไตล์ มีเวลาเต็มที่ คุณก็จะไม่ต้องกลับบ้านพร้อมรูปถ่ายเป็นกระบุง แน่นอนว่าคุณต้องมีประสบการณ์และความรู้ความชำนาญในเรื่องของการขาย ปิ๊งไอเดียว่าขายได้ และจะถ่ายภาพมันมาได้อย่างไร ผมมีบทความเกี่ยวกับสไตล์ของการถ่ายภาพแบบนี้ที่ลูกศิษย์ผมชอบมากเลย ขอบอก
So why do I share this information with you?
Reading this, you might wonder: Why would Yuri share these secrets with me, his competition? Well the case is this: I believe in complete information sharing. I don’t hold anything back and have no problem giving away my secrets to new photographers. This was how I was introduced to stock by my mentor and this is the mind-set I prefer. I believe there is enough out there for everyone, and when we all become excellent as a group, this simply pushes the standard higher, and there’s nothing I love more than a challenge and an opportunity to do great work. Oh, and another minor detail–you still have to do the real work yourself! I can give you a helping hand and a few good micro guides, but you will have to do the hard work on your own. Good luck and always keep learning.
ลัดมาตรงนี้ก่อน(ผมชอบ)
ทำไมผมต้องนำเรื่องการถ่ายภาพขายไมโครสต๊อกมาบอกคุณด้วยล่ะ
ลองดูครับ คุณอาจจะงงว่าแล้วยูรินายมาบอกเราทำไม ก็เราเป็นคู่แข่งนายนี่นา เรื่องของเรื่องก็คือ ผมเชื่อในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่ไม่ปิดบังอำพราง ผมไม่อยากแบกสิ่งที่ผมรู้ไว้คนเดียว ผมไม่มีปัญหากับการบอกความลับให้กับนักถ่ายภาพสต๊อกหน้าใหม่ เพราะผมเองก็ได้รับคำเชิญชวนให้เข้ามาในวงการสต๊อกเหมือนกับคุณนั่นเอง ผมเชื่อว่ายังภาพที่ยังไม่ได้รับการบันทึกเหลือเฟือสำหรับทุกคน ทีนี้พอพวกเรา ผมหมายถึงผมกับพวกคุณมีฝีมือมากขึ้น มันก็จะช่วยยกระดับมาตรฐานภาพสต๊อกให้สูงยิ่งขึ้น คราวนี้ก็ถูกใจผมละ ไม่มีอะไรที่ผมจะชื่นชอบมากไปกว่าการได้แข่งขันกันสร้างผลงานระดับสุดยอด โอว ถ้าในสภาพความเป็นจริงคุณสร้างสรรค์งานด้วยตัวคนเดียวอยู่ ผมก็จะหยิบยื่นความช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ พวกภาพตัวอย่างหรือคำแนะนำดี ๆ ที่คุณจะต้องทำก็คือทำงานหนักด้วยตนเอง และอย่าหยุดการเรียนรู้ครับ
What is I spy?
The "I spy" concept was introduced to me by Scott Gordon, former Chief Creative Editor for Veer Images (and now part of the Yuri Arcurs Production team). He and I talked about small variations that a photographer can use to enhance the creative output of a shoot. He explained his notion that a little bit of intentional chaos can sometimes make a good image great. This method is designed to engage a viewer’s curiosity. By leaving things in the photo that are vague but intriguing, it’s as though you’ve set out a trail of breadcrumbs – hints about the story behind the image, and this subconsciously captures our interest.
Real life isn’t always simple and ordered. It’s messy, it’s three dimensional and it doesn’t fit inside a tidy viewfinder.
นักถ่ายภาพสอดรู้สอดเห็นอย่างไร
ความคิดในการเข้าไปยุ่งกับเรื่องชาวบ้านของผมเกิดจากนายสก๊อต กอร์ดอน อดีตหัวหน้ากองบรรณาธิการของ Veer Image ผู้ที่ตอนนี้ถอนตัวออกมาปักหลักเป็นทีมงานของผมเรียบร้อยแล้ว หุ หุ พวกเราจะถกกันในเรื่องจุดเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เราใส่ลงไปเพื่อให้ภาพมันดูสร้างสรรค์ขึ้น กอร์ดอน อธิบายถึงความโกลาหลเล็ก ๆ ที่เกิดขึ้นได้ทั่วไป บางทีก็ทำให้ภาพดูมีค่าขึ้นอีก วิธีการนี้จะช่วยกระตุ้นคนที่ดูภาพให้มีความรู้สึกสงสัยใคร่รู้ ในสิ่งที่ชวนสงสัยแต่ดูดีที่เราวางไว้ในภาพ แบบนี้เรียกว่าการวางหมากให้คนดูติดตามค้นหาสิ่งที่ซ่อนไว้ในภาพ โดยมีหลักการว่า สิ่งที่เกิดขึ้นจริงมีมากกว่าที่วิวไฟเดอร์จะเก็บมาได้ทั้งหมด เพราะชีวิตจริงไม่ได้ราบเรียบหรือเป็นระเบียบเสมอไป มันวุ่นวายสับสนสิ้นดี
If you can intelligently incorporate some of that real world chaos into your images, they radiate authenticity and the buyers love it.
This is a daring approach and should be used sparingly, but when it works, it really works. So what do I mean exactly by “mess”? Well, what I’m talking about is leaving some extra (even slightly distracting) elements in the shot, in the periphery. These unplanned items add a feeling of spontenaiety and truth to your pictures. When they work, the resulting images are alive and energetic, they add a mature level of sophistication to your portfolio and surprise—they sell.
ถ้าคุณสามารถสอดใส่เรื่องราวในชีวิตจริงลงไปในภาพได้ กระแสการตอบรับของนักดาวน์โหลดจะเป็นไปในทางบวก วิธีการนี้อาจจะเสี่ยงสักหน่อยก็ถือว่าเป็นทางเลือกก็แล้วกัน ความหมายที่แท้จริงของความวุ่นวายโกลาหลเล็ก ๆ ที่เราซ่อนไว้ในภาพ ถ้าเป็นสิ่งที่ไม่ได้วางแผนไว้ล่วงหน้าและถูกบันทึกมาอย่างไม่ฝืนธรรมชาติ และมันเวิร์คละก็ ภาพนั้นจะดูมีชีวิตชีวาและมีพลังอย่างยิ่ง มันจะทำให้พอร์ทของคุณดูเป็นมืออาชีพ และที่น่าทึ่งก็คือ มันขายได้เสียด้วย
Through the grass, glass or leaves
One of my favourite ways to use this technique is by shooting through grass, leaves or through glass.
ถ่ายทุะลุผ่านหญ้า ทะลวงกระจกหรือว่าผ่านม่านไบไม้
เทคนิคเหล่านี้เป็นสิ่งที่ผมชอบทำ
Grass or leaves. Getting down to a bug’s eye view in the grass really opens up a new world of possibilities. Lay on your belly and let a few strands poke into the frame. This doesn’t distract too much from your main image, but it gives a wonderful sense of context and place. All of a sudden instead of a boring static shot, you have a picture with a sense of place, the viewer knows where they are and what’s going on, and feels as though they’re getting a sneak peek in on the action. They want to know more.
กอหญ้าหรือว่าใบไม้ ถ่ายจากมุมต่ำ เลียนแบบสายตาของพวกแมลงตามพื้นดินมองเห็น สามารถเปิดมุมมองใหม่ที่แปลกแตกต่างจากที่คนเราเคยเห็นในชีวิตประจำวัน วิธีการก็คือนอนราบลงไปกับพื้น ถ่ายทอดสิ่งที่เห็นมาไว้ในเฟรมภาพของคุณ ดูแล้วมันก็เหมือนกับที่คุณเคยถ่ายภาพอื่น ๆ นั่นแหละ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นจะให้ความรู้สึกแปลกใหม่ในเนื้อหาและสถานที่ แทนที่จะควักกล้องออกมาถ่ายแล้วได้ภาพในแง่มุมของคนธรรมดาถ่ายกัน คุณก็จะได้เข้าถึงความรู้สึกอีกแบบหนึ่ง คนดูหรือนักดาวน์โหลดก็จะมีอารมณ์ร่วมไปกับมุมมองแอบดูด้วยสายตาแมลงของคุณ ทีนี้ก็เข้าทาง พวกเขาอยากรู้ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร
Glass. Shooting through glass gives a great alive and gritty urban feeling. There is a certain anonymous voyeurism to this type of shot. The viewer feels like they’re on a busy street catching the subject unawares. We get a sense that we are in a busy urban place where things are whirling about, but where our subject is unknowingly the object of attention. Put these elements together and you have a shot with some real oomph and charisma.
In conclusion – does it sell?
http://www.arcurs.com/microstock-agencies-an-overview-for-beginners
การถ่ายภาพผ่านกระจกทำให้คนดู รู้รำคาญนิด ๆ เหมือนกับมองภาพไม่ชัด รู้สึกเคือง ๆ ชอบกล มันเหมือนกับเวลาที่เราเดินไปตามถนนที่มีคนเยอะ ๆ แล้วมองหาอะไรสักอย่างผ่านความสับสน ถ้าเราผสมผสานสองสิ่ง คือ ความสับสนที่เป็นฉากหน้า หรือว่าเป็นสิ่งแวดล้อมเข้าไปกับสิ่งที่น่าสนใจที่เราจะถ่ายในส่วนผสมที่ลง ตัวได้ นั่นจะเป็นสิ่งที่วิเศษมาก ผลหรือครับ ทำไมจะไม่มีคนซื้อล่ะ
Yes. It sells. Adding these extras to your images makes them ring of truth, and in the end that’s what our buyers want. Using this method does something else that’s very important too. It beefs your portfolio up with something more mature, interesting and different, and in the end that’s what keeps our buyers coming back again and again. Give it a try and good luck!
โอเค มันขายออก เอาสิ่งนอกเหนือความคาดหมายเข้าไปไว้ในภาพ ให้เรื่องราวสมบูรณ์ มีประเด็นชวนให้คิดต่อ นั่นคือสิ่งที่พวกนักดาวน์โหลดต้องการ เทคนิคนี้นอกจากเพิ่มยอดขายแล้ว ยังจะทำให้พอร์ทของคุณดูมีระดับ น่าสนใจ และไม่เหมือนใคร เหล่านี้ทำให้คุณมีขาประจำที่จะแวะเวียนมาดูภาพใหม่ ๆ ของคุณ จงพยายามแล้วคุณจะโชคดี
ผม(ยูริ) มีของฝากสำหรับสต๊อกเกอร์ทั้งหลายในโลกนี้ สิ่งนี้คุณควรพิมพ์มันออกมาไว้หลาย ๆ ชุด ใส่แฟ้มติดรถไว้หรือว่าใส่ไว้ในกระเป๋ากล้อง เพื่อคุณจะได้มีไว้ใช้ได้เสมอ
มันคือใบยินยอม หรือโมเดลรีลีส และพรอพเพอร์ตี้รีส ที่นำไปใช้กับเว็บไหนก็ได้ หวังว่าพวกคุณคงชอบใจ อันนี้ผมและทีมงานออกแบบเอง เพราะเห็นว่ามันก็อยู่ภายใต้กฎหมายอันเดียวกัน ผมออกแบบมาให้ครอบคลุมก็ใช้ได้ เหมือนพวกสัญญาอะไรต่าง ๆ ที่เค้าพิมพ์ขายนั่นแหละ แต่ผมแจกฟรีคุณดาวน์โหลดเอาไปพิมพ์เองก็แล้วกัน
Universal adult model release for all agencies (word document) http://www.arcurs.com/images/universal- ... encies.doc
ใบยินยอมสำหรับทุกตัวแทนขายภาพ เพื่อเป็นแบบให้นำไปใช้ทางธุรกิจได้ สำหรับผู้ใหญ่
Universal minor model release for all agencies (word document) http://www.arcurs.com/images/universal- ... encies.doc
ใบยินยอมสำหรับทุกตัวแทนขายภาพ เพื่อเป็นแบบให้นำไปใช้ทางธุรกิจได้ สำหรับผู้เยาว์
Universal property release for all agencies (word document) http://www.arcurs.com/images/universal- ... encies.doc
ใบยินยอมสำหรับทุกตัวแทนขายภาพ ให้นำไปใช้ทางธุรกิจได้ สำหรับหังสาริมทรัพย์ และอสังหาริมทรัพย์
ผม(ยุทธศักดิ์) ยังไม่ได้ดาวน์โหลดมานะครับ ตอนนี้ยังไม่ต้องใช้ พิมพ์เผื่อไว้เดี๋ยวงง หาไม่เจออีกต่างหาก
ยุทธศักดิ์ จันณรงค์ : koratmember
http://www.istockphoto.com/user_view.php?id=6663509
http://www.shutterstock.com/g/koratmember
http://www.123rf.com/portfolio/koratmember/1.html
http://www.facebook.com/yuttazak
